Artikelen

Sinds 2010 wordt de niet reanimeren-penning beschouwd als een schriftelijke wilsverklaring die tevens rechtsgeldig is.
Naast de penning nemen steeds meer mensen ook een niet reanimeren-tatoeage, bang dat men tegen hun zin in gereanimeerd wordt.

Artsen mogen patiënten met een niet reanimeren-penning of tatoeage in beginsel niet reanimeren mits er op gegronde redenen twijfel is gerezen bij de arts in kwestie.

Maar is zo’n penning of tatoeage in acute situaties wel zinvol? Neem je eerst de tijd om iemands kleren open te scheuren om een penning of tatoeage te zoeken waarmee kostbare tijd verloren gaat?

In de Richtlijn Basic Life Support van de Reanimatieraad staat dat je, als zorgverlener, niet eerst moet zoeken naar een niet reanimeren-verklaring maar direct moet starten met de reanimatie.
Ondanks de uitspraak van Minister Schippers in november 2014 dat niet reanimeren tatoeages rechtsgeldig zijn, rijst de vraag of dit nou echt zo zinvol is.  Want wat heb je aan een penning of tatoeage als je als zorgverlener niet mag zoeken naar zo’n verklaring?

Auteur: Karel de Vries, redactie Zuster Jansen